maandag 23 februari 2015

Over Floddertje, voorlezen en vuile kindjes.

Klein Jaspertje.
Hoe vettiger, hoe prettiger.
 


Als er nu eens één woord is dat ons jongste varken goed omschrijft, is het wel prettig.
In de schreeuwlelijk-tijd van toen liet niets vermoeden dat Jasper zou uitgroeien tot een vleesgeworden zonnestraal.
Goudblonde lokken, immer breed lachend, altijd welwillend om een zoentje en pretoogjes die niks dan deugenieterij uitstralen.
Zelden of nooit boos, tenzij op een grappige manier.
Een prettig kindje, kortom!
Een droom.
De tijd waarin ik vreesde mijn eigen kind niet graag te zien, lijkt zo ver weg dat die gedachte nu absurd lijkt.
Al was het dat toen absoluut niet.
Maar kijk.
Hij straalt, het ventje.


Een vuil zonnestraaltje, dat wel.
Hij eet als een zwijn, hangt 90% van de tijd vol korsten of vegen en foto's zonder troebele snottebel zijn moeilijk te vinden. De haren in vettige treskes bovenaan, in pluizige knopen achteraan.
Wenkbrauwtjes verkoekt met banaan of soortgelijks, kleertjes vol vlekken vanaf een uur of 8 en de vingernageltjes steevast potzwart.
Heerlijk vind ik dat.
Het vervult mij met trots.
Ik heb mezelf een Floddertje gemaakt!


 

Wie Floddertje is?
Heiligschennis!
Floddertje is 's werelds vuilste fictieve kind, steevast belandt ze in chaos en vlekken. Ze kan het waarlijk niet helpen, tot groot ongenoegen van haar compleet wanhopige moeder.
Als één van de briljante geesteskinderen van mijn grote heldin Annie MG Schmidt, maakt ze deel uit van wat mogelijks mijn allerfijnste kinderherinnering ever is.
Echt waar.
Mijn moeder, met haar liederlijke stem en geduldige voorleesvaardigheden, las oneindig vaak voor uit Annie's boeken. Het Ziezo-boek, Jip en Janneke, Floddertje...samen hebben wij die boeken verslonden. Jaar na jaar, leeftijd na leeftijd. We bleven het fijn vinden, de populairste verhalen zegden we vanbuiten mee op. Elke keer las ze het verhaal op exact dezelfde manier met exact dezelfde intonatie. Dat maakte het helemaal verslavend. We bleven maar lachen met dezelfde lollen, mijn broers en ik.
Mooi, grappig, tot de verbeelding sprekend en altijd een beetje brutaal.
Ik ben er een lees-liefhebster door geworden, door al dat voorlezen.
Dat weet ik zeker, dat heb ik aan haar te danken.
Nu Verne stilaan op de goede leeftijd komt, ga ik er dus ook aan beginnen...aan Annie. Ongetwijfeld met dezelfde intonatie en pauzes als toen, zo ingebakken zit het.
 
 
 

 
Ik geloof dat ik bij Floddertje begin.
Dat zal hem interesseren.
Verne vindt zijn broertje maar een viespeuk.
Niet geheel onterecht, uiteraard.

 

Untitled from Soetmin demedts on Vimeo.
 
 
 

zondag 22 februari 2015

Vrije tijd-strijd.

 
Het is mij al altijd een klaar raadsel geweest hoe mensen met kinderen dat doen, al die schoolvakantiedagen opvangen.
Het is waarschijnlijk het enige echte grote vraagteken dat ik tegenkwam in mijn 'wil ik wel kinderen?' -zoektocht. Niet dat ik naar het antwoord langer dan een nanoseconde heb moeten zoeken hoor, ik heb al altijd geweten dat ik kinderen wou.
Maar al dat verlof...daar zag ik niet meteen een oplossing voor.
Uiteindelijk heb ik gewoon gedacht: 'als de rest dat kan, kan ik dat ook'.
En daarmee was de kous af.
 
 
Nu ik effectief kinderen heb, blijkt dat ook wel waar.
Je regelt het gewoon. Er valt altijd wel iets uit de bus, er is nog nooit een kind een dag alleen thuis gebleven of in mijn laptoptas meegekomen naar het werk.
Maar een sinecure is het niet.
Het is regelen en puzzelen, aankloppen bij de grootouders, vriendjes en buren of onbetaald verlof vragen op het werk eens de dagen opgebruikt zijn.
Te doen, maar toch een gedoe.
Veel heen en weer rijden vooral.
En ik realiseer me nu pas dat ik al zit te klagen over één kind.
Vanaf september zijn het er hier twee met een vakantieplanning.
Krijgt dat nog verkocht aan de buren: ik kom ze allebei dumpen!
We shall see.
 
 
Hoe het komt dat er zo ontelbaar veel ouders hun kinderen kunnen gaan ophalen om 15u30 vraag ik mij uit zelfbescherming maar gewoon niet af.
Andere levens, andere uren zeker?
En aangezien ik dolblij ben met mijn job, heeft het geen enkele zin om daarbij stil te staan.
Ik plan niks te veranderen en mijn kinderen overleven de opvang blijkbaar ruimschoots.
Maar ik ben toch zeer blij dat mijn ouders erop staan om twee namiddagen per week de jongens op te vangen. Ze doen daar telkens middagdutjes alsof ze in geen dagen een bed van dichtbij zagen.
 
 
Indmiddels zit de eerste vakantie van het jaar erop.
Ik moet nog steeds googelen om te weten wanneer de volgende vakantie precies is, iets wat andere moeders glad vanbuiten schijnen te weten.
Maar hoe we die vakantie overbruggen zien we dan wel weer.
De voorbije week was alvast een groot succes.
Veel vriendjes, veel uitstapjes en veel verwennerij!
 
 
 
 

zondag 15 februari 2015

Save the date!

 
 
Bloggers, it's time!
Editie één was een laaiend succes.
Editie twee belooft dat en meer te worden!
Bigger, better, bolder.
Echt waar.
Onthou alvast 28 maart, Antwerpen, vanaf 16u...BigBlogameetup 2!
 
Samen met Laloe, Missfabuleus en LeukeWereld (serieus, alleen zag ik mij er geen begin meer aan) boksen we terug een topdag in elkaar.
Tetteren en netwerken vooral. Uiteraard!
Maar ook goodiebags (even bigger), interessante sprekers (die niet frisbeeën met lappen stof), photo- en andere booths, giveaways en nog meer opwindends!
 
Dus pin de datum alvast in je agenda, meer informatie over de inschrijvingen volgt gauw.
We lassen alvast een inschrijfstop in op 150 bloggers, dus stay tuned!
 
 
Sponsors, pr-people en ondernemers:
Contacteer me gerust!
Jouw aanwezigheid, deelname, steun en wilde ideeën worden ongetwijfeld enthousiast onthaald.
Klein of groot...als je denkt dat deze bijeenkomst een uitstekend promo-moment is voor jouw zaak/ project, laat het ons dan weten.
We bedenken samen wel wat.
 
 
 
 
 

woensdag 11 februari 2015

h APP y little people

 
Ontkennen heeft niet langer zin, het is al een tijd 2015.
Het jaar waarin ik 35 zal worden, en face it...dat is halverwege de 40 terwijl ik nog niet erg lang geleden mijn laatste dag als 29-jarige vierde.
Massa's gebeurd sindsdien, massa's.
En hoewel iedereen je er ongevraagd voor waarschuwt van zodra je zwanger bent...het is waar: time does fly.
Vijf jaar klinkt nochtans lang, een half decennium nog veel langer.
Schijn bedriegt.
 
De grootste verandering?
Op het evidente na, de kinderkwekerij, is Apple de grootste nieuwkomer in mijn top 3. Sterkste stijger, dat ook. Een luttele paar jaar geleden had ik nog nooit een i-affaire in mijn handen gehad.
Imagine.
Nu kan ik me nu geen leven zonder meer inbeelden.
Ik zit al in het stadium dat ik mezelf en Matijs beloof wat te minderen met al dat getokkel.
En vice versa.
Nobody really loves a threesome. Allez, wij toch niet.

Toen ik vandaag volslagen geïnspireerd een meetingruimte verliet, viel mijn frank. Ik ben een gebruiker.
Ik profiteer graag en veel van het comfort van technologie maar ben tegelijk ook een slachtoffer.
Ik evernote mijn kattebelletjes, ik smartmat mijn eten. Ik share mijn agenda's en photobooth verjaardagskaartjes. Postzegel? Why? Bij een site zonder paypal swipe ik kreunend weg. Geen idee waar dat transactiebakje ligt, uiteraard.
Of cash...wie heeft dat nu nog nodig? 2015!
En hoewel dat alles mijn leven onnoemelijk veel comfortabeler maakt, moet ik ook bekennen...Matijs kijkt veel vaker op mijn kruin, gebogen over het scherm dan vijf jaar geleden ooit te vermoeden viel.
Terugschroeven dus.
Opkijken en lachen.
Eerst vertellen alvorens te sharen.
 
Voor de kinderen is dat niet anders: zij zijn ook gebruikers.
Maar zij groeien op in deze wereld. Dat comfort is voor hen de norm.
En ik kan me vergissen, maar zij lijken minder slachtoffer te zijn.
Van nature kennen ze maat, slechts af en toe moeten we aanmanen om hun i-affaire eens aan de kant te leggen en wat te gaan spelen.
Trouwens: het aantal i-devices dat wij hier in huis hebben is één van internets best bewaarde geheimen.
Vrijwel alles beken ik hier, maar dat niet!
Needless to say...er staan wat app's op die toestellen.
Kinder-apps.
En gezien de vele vragen die ik daarrond krijg... Een lijstje!
Voor iemand die niet aan bloglijstjes doet, een onwennige zaak.

Leve dat affaire! Ik heb het al gezegd en ik zal het nog zeggen.
De Gelaarsde kat spant momenteel de kroon. Gevolgd door de larven op twee. Reguliere tv-kijken? Nooit.
Ik wandel door Pretty Little Liars trouwens. Erna volgt Downton Abbey.

Heyhey Pix is Jasper zijn absolute nummer één. Maar de Match en Colors worden ook gesmaakt. Van Gentse makelij trouwens, die apps. Gewoon Gentse kerels en hun project. Kijk, dat steun ik met plezier.

 
Een hele serie apps, allemaal even kleurrijk en educatief. Toca House is stiekem mijn favoriet, al is dat erg onvolwassen om te bekennen. Ik doe liever daar de was dan hier thuis. Verne smult van Toca Band en Toca Train uiteraard. Toca Kitchen hielp hem mee over zijn eet-afkeer heen en door Toca Doctor weet hij wat de hersenen zijn, de maag en het hart. Ik leg zorgvuldig uit terwijl hij speelt. Fijn!
 
Met Bodmin, Beeny, Looe en de rest op spelavontuur. Van kleins af aan een hit.
Waarschijnlijk de allereerste twee apps die hier ooit in huis kwamen, en nog steeds een groot succes. Kleuren, benoemen, geluiden herkennen of gewoon vijf verschillende treinen/koeien na elkaar zien. De mormels blijven gefascineerd.
Gewoon allerlei fijne puzzels, bijpassend bij het thema van je kinds interesse.
De sorting app is de vaakstgespeelde hier, maar het hele gamma wordt gesmaakt. Stapelen, sorteren, categoriseren, tellen, ranhschikken...heel educatief allemaal en handig gelabeled per leeftijd.
Momenteel verkennen we de 'leren schrijven/rekenen'-apps een beetje. De ABC-app vindt Verne fijn, en WoordenVoorKids
Maar er is ook een serie Montessori-apps die goed schijnen te zijn.
Apps van een aanbieder die je goed vindt, kan je trouwens vaak in bundels kopen. Veel voordeliger, en ze allemaal kopen doe je mogelijks toch. Zeker voor TocaBoca vind ik dat relevant.
 
Verder hebben wij heel wat boekjes op de Ipad staan. Bladeren, luisteren, hier en daar eens klikken.
Niets zo fijn als mama of papa die echt voorlezen, maar dit systeem is ook fijn en educatief! Verne houdt van Zwarfkatje, De prins met 5 hoofden, Slaap Lekker...gewoon wat surfen in de app-store onder interactieve kinderverhalen.
 
 
Zo.
Jouw beurt!
Indulge me, welke apps moet ik dringend verkennen?
Sharen is caren!
2015, remember?
 
 
 
 
 
 
 
 

zondag 8 februari 2015

Sixhugshotnews!

 
Het weekend ten einde, de boekentasjes gemaakt.
Tijd voor de Rock 'n roll winnaar!
 
De goodiebag en sjaaltje gaan naar....
 
 
Seriously scary story!
Mail me je gegevens door en en de goodies komen jouw kant op.
Proficiat!
 
 

De sans-brasiers

 
Avond.
Ik zat net neer om een tekstje te schrijven, een vrolijke anekdote.
Eén over blote borsten en moederdag.
En over waarom ik -bovenlijf ontbloot- in een gesloten kast zat na mijn bad.
Naast mijn toekomstig cadeau überhaupt.
Erbuiten gillende kinderen, klaar met tellen tot tien.
Ik was weg en werd niet gezien, maar best.
Peuters/ kleuters. Het doet wat met een mens.
 
Toen sloeg de babyfoon alarm.
Niet zomaar een alarm, want dat doen die dingen wel vaker natuurlijk, maar een alarm-alarm.
Een peutergil weerklonk, zo één waarvan je op slag weet dat er stront aan de knikker is.
Geen nachtmerrietje, geen pijn. Maar een noodkreet.
Red mij! Red mij!
En dan weet ik het al meteen...twee opties. Of er zit er een hond in die kamer, of het kind heeft gekotst.
Ons huis heeft deuren en hier leven geen dieren, dus optie één was jammer genoeg bij voorbaat uitgesloten.
Spijtig. Optie één ligt mij meer.
Kots dus.
In bed.
Van het plakkerige soort.
En ik zat nu net eens neer.
Ik stond op.
 
 
Matijs en ik hebben nochtans een stilzwijgende overeenkomst: ik de kak, hij de kots.
Maar Matijs lag zelf uitgeteld in de zetel te snurken. Dan heb je aan zo een overeenkomst niets.
Zucht.
Geef mij al de kak van de wereld, ik kan dat aan. Het mag zelfs aan mijn handen kleven.
Maar ga ik op 3 meter van een plas kots staan, dan komt het kokhalzen al op.
 
Overgaan op mommy-mode dan maar, er is een kind in nood.
Dus voor je het weet pluk je een vies varken uit zijn nest, pelt de klevende kleren van zijn trillend lijf en ontmantelt het besmeurde bed tot op de matrasbekleding toe.
Pauzes nemend, inademing beheersend, bijna overstag gaand.
En eens de grootste schade beperkt, het kind gemediceerd en gekalmeerd, trof ik mezelf aan in de meest maffe situatie.
Eén die niet haakser kon staan op de anekdote die ik kort voordien nog in mijn hoofd had.
 
 
Donker buiten, ijskoud.
Bijna middernacht, kokhalzend in de tuin.
Voorovergebogen.
Rillend, in iets wat met moeite een pyjama kan genoemd worden en klaarblijkelijk niet beteugelde wat het diende te beteugelen.
Lakens vol plakkerige smurrie en een emmer water.
En nog één, en nog één.
Pauze, emmer, kokhals.
Emmer, kokhals, pauze.
 
Toen ging er mij een licht op.
 
'Zie mij hier weer staan!'
'Ik moet dringend mijn beha wat vaker aanhouden.
Ik schijn vatbaarder te zijn voor maffe scenario's met de borsten ontbloot.'

Ik werkte de klus met veel moeite af en besloot mijn leven te beteren.
Die nacht sliep ik in een aansluitende tanktop.
Alles verliep verder goed.
 
 
 
Voetnoot: tijdens het schrijven van deze tekst droeg de auteur een normale beha.
Zij schreef ongestoord van het begin tot het einde.
Quod erat demonstrandum!
 
 
 
 
 

dinsdag 3 februari 2015

Rebellitis: SixHugs&RocknRoll giveaway!!!

#twinning met sixhugs nieuwe INK-collectie!
 
Jasper was ochot 4 maanden toen Verne, 23 maanden oud, het voordeel van broertjes inzag.
Tussen kind en maxi-cosi kan je wel ongezien wat smokkelwaar kwijt, bedacht hij.
En hij wurmde er de treintjes van grootva en grootmoe tussen, om pas een halte later -thuis- ontmaskerd te worden. En kleine Jasper, die huilde toch. Dus wisten wij veel dat hij op een blokje lag, het beestjen.
 
Van kleptomanie is vooralsnog geen sprake, maar laat ons zeggen dat het kleine mormel het niet bij die ene keer liet.
Vorig weekend in Aloft bijvoorbeeld, op het hippe lanceringsfeestje van de nieuwe collectie van SixHugs&RocknRoll, een topmerk trouwens voor jongens (en meisjes, maar daar kan ik niet van meespreken), was het weer van dattum.
De zoon pikte een sjaaltje.
Uit de goodiebag dacht ik eerst nog nietsvermoedend.
Tot het klein grut aan omie bekende: " Ik heb dat zelf uit de winkel gekozen, omie! Helemaal alleen."
 
Bijpassend bij zijn überfavoriete doodshoofden-trui, dat wel. Maar toch illegaal verkregen.
Dus geven we het weg! Aan jullie!
 
 
 
 
Wie graag dit bezwarende bewijsstuk van ons overneemt, kan dus best in de reacties hieronder de grappigste rebelse act van zijn koter uit de doeken doen.
Wat vrat jouw hooligan recent voor stouts uit? Dat wil ik graag weten.
En dan komt de integrale goodiebag plus sjaaltje jouw kant op!
Deelnemen kan tot zaterdag 7 februari 23u59 ongeveer.
Zondag kiezen de snotapen een winnaar.
 
 
En voor wie benieuwd is naar SixHugs...ik ontdekte dat merk lang geleden.
Voor het merk mij ontdekte dus, dat wil soms al eens wat zeggen in blogland.
Een mens kan maar best eerlijk zijn daarin.
Ik ging overstag bij de eerste collectie en blijf bekeerd.
Het trouwens ook het merk waarin de jongens gekleed gingen tijdens de #rockandrawwwll fotoshoot van sddsign en casimier, zoals ik er hier onlangs eentje cadeau mocht doen aan een lezeres.
 
Annechien, een Limburgse goedlachse moeder van twee maakte er haar beroep van...kinderkleertjes ontwerpen. En van mij mag ze dat blijven doen!
Ze doorbreekt de eenheidsworst, vooral in broekenland.
Ik hou van het silhouet, de kakbroek als het ware, gecombineerd met de grafische en onkindse prints.
Verne gaat instant over op 'stoer' in die kleertjes.
 
 
I love it, spelen met looks. Eens netjes opgekleed, eens kleurrijk licht retro, eens skinny hip, eens rebellious stoer.
En voor dat laatste leent sixhugs zich dus perfect.
Het is ne keer wat anders, quoi.
Denk aan de zachtste sweaterstof en katoen, mooi van kwaliteit. Met een Verne die weigert 'harde broeken' te dragen is dat een godsgeschenk. Maar aan de prints is niks zachts: doodshoofden, indianen, subtiele verwijzingen naar de duivel en tatoeages.
Van de recentste collectie heb ik nu wel nog geen foto's, mijn (vele) aankopen zitten nog in de zak sinds zaterdag.
Shame on me.
Surf zelf maar gewoon eens, daar dient het internet voor!
 
Deze webshops verdelen het merk, de site van sixhugs zelf doet dat ook.
Daar liggen zelfs nog veel koopjes.
Maar kies nu niet allemaal die stuks waar ik nog over twijfel, please.
Ik was eerst!
 
 
 
 
 
 
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...