zaterdag 31 maart 2012

Hoom zweet hoom.

Verne is back in Belgium!


Het verslag volgt op een minder lui moment... Zzzz

woensdag 21 maart 2012

Inzicht




Het ouderschap maakt mij kwetsbaarder en gevoeliger.

Vroeger las ik ettelijke boeken over leukemie, mucoviscidose en zoveel andere kinderziekten. Uit interesse, uit honger naar bijleren. Als kind al keek ik graag naar programma's à la 'Kinderziekenhuis, het leven zoals het is'.
Nu kan ik dat niet meer.
Er trekt een rilling over mijn rug als ik een artikel over zo'n onderwerp aantref in de krant, ik zap snel weg op tv en ik pleng tranen bij het minste kinderleed. Het greep mij voorheen al zoveel meer aan dan 'volwassen leed' en nu sinds Verne...
Ik wens nooit nooit nooit te moeten doen wat zoveel ouders nu in Lommel aan het doen zijn.

Het is maar dat je niet weet wat er in je toekomst ligt.

Daarom ben ik pro snel vergeten en vergeven, genieten en dankbaarheid.
En pro gelukkig zijn.
Wij zijn het...gelukkig.





dinsdag 20 maart 2012

4 dozen melk...

...daar rijdt Verne tegenwoordig mee rond.

Nee serieus nu, het Roger-de-doe-het-zelver-loopwagentje is de 2de maal toegekomen.

Met de nodige voorstudie, evaluatie en calculatie (ingenieurs hé tsss) van de verschillende opties, hebben we de beste methode gevonden voor bouw van het pakket. Finaal vandaag nog enkele extra rubberen dichtingsringetjes gehaald om de geluidshinder tot een minimum te beperken en hopla... we kunnen rijden! Verne leert voor het eerst stappen zonder houvast van een fysiek andere persoon (lees Soetmin of mezelve). Volgende fotootjes en filmpjes verklaren waarschijnlijk veel meer dan het vakjargon van 1) de ingenieur, 2) de doe-het-zelver...

Oh en voor de where's Wally fans onder ons zal de titel al gauw geen geheimen meer hebben :-)

The pedal to the metal!

First to reach the finishline



After the race in the pits, a little maintenance on the "masjien"







donderdag 15 maart 2012

Postkaart




Dag lieve Papa,

groeten van aan de zee alwaar ik reeds een dikke drol gedraaid heb.
Tussen mijn handjes en teentjes zitten minuscuul kleine bolletjes en dat vind ik heel vreemd.

Groeten,
Verne


dinsdag 13 maart 2012

Portret

Verne maffend in de Fnac was inspiratie genoeg voor fotografe Patricia Vanrespaille.
Ze is bezig aan een project rond portretten uit het dagdagelijkse leven, Verne prijkt daar nu snurkend tussen.



maandag 12 maart 2012

Springtime

Gisteren was moeder-zoon-dag.
Met zulk mooi weer hijst de papa zich immers in een spanneetje om de benen een Gaverse beurt te geven op die fiets.

First stop: "Gevaarlijk jong" in het Guislainmuseum.

Hier zit Verne bij het meest indrukwekkende stuk van de tentoonstelling (die ik overigens maar een beetje zwak vond). Het is een slaapzak gemaakt door een moeder, die bestaat uit alle steriele gaasjes die ze ooit voor de verzorging van haar kind gebruikte. Er kleeft dus bloed, etter en ontsmettingsmiddel aan de stukjes, aaneengenaaid met haar eigen haren. Het heldere stuk middenin zijn stukjes tape met daartussen alle afgeknipte nageltjes van haar aapje, per knipbeurt gesorteerd van klein naar groot. Tussenin heeft ze ook nog het afgevallen navelstompje bevestigd.
Echt mooi op het eerste zicht, redelijk vies van dichterbij, maar adembenemend ontroerend. Een werkelijk waanzinnige poging van een moeder om de tijd die zo snel voorbij gaat te laten stilstaan en vast te houden aan alles, elk minuscuul deel van haar kind. I get it.




Als beloning omdat Verne de tentoonstelling zo braaf bekeken heeft volgde daarna een allereerste speelbeurt in het gras, alwaar hij menig oud vrouwtje gecharmeerd heeft. Ikzelf heb lekker lui met een fris wijntje zitten toekijken vanop het zonnige terras. Perfect!

Next stop: het Peetse aka oom Ewout.
Alweer een primeur in Vernes leven: de bal! Getest en meer dan goedgekeurd!











vrijdag 9 maart 2012

Als de papa van huis is...

leest Verne de culinaire en wielrenlectuur.
Interesting (not)!








Ondertussen werken we hier in Asper op het kruipen.
Voorlopig veel frustratie en snel opgeven! Stappen is véél leuker.

donderdag 8 maart 2012

Botram

nie mee uuflakke maar gewoon met smeerkaas.
Dat eet het aapje voortaan rond 18u.
Het record staat voorlopig op 10 stukjes, dan vraagt hij toch met aandrang een lekker warm flesje.
Pas mal, me dunkt, 10 stukjes.






woensdag 7 maart 2012

Eéntje voor Zita en Loesje

Dag Zita en dag Loesje,


er is een verrassing op komst! Nog een beetje geduld, maar hier is alvast een voorsmaakje.

Miss Zita
Miss Loesje




















Het heeft dus iets te maken met glitters, bleek en donker roze en kant! Meer zeg ik niet. ZZipp.


Groetjes, Soetmin.

dinsdag 6 maart 2012

Spiegelpaleis





Matijs en ik zijn met ééntje wel tevreden, maar volgens ons narcistje hier geldt "Hoe meer Vernekes hoe meer vreugd". Het spelletje met de spiegel is na al die maanden nog niet oud, no no.
Zondag hebben we de tummytub nog eens verruild voor het grote bad. Dat was een belevenis op zich maar de grootste fascinatie was weggelegd voor de drieledige spiegel boven de lavabo. Dat leverde geen twee Vernes op, maar veel veel meer. Woww!
Na enkele minuten met open mond staren was Verne gewend aan zijn nieuwe compagnie en heeft hij samen met zijn blote vriendjes gespeeld, gebabbeld, liedjes gezongen, gezwaaid...quite the party!



zaterdag 3 maart 2012

Transport



Je baby op de bagagedrager monteren is niet wettelijk. 

Bovendien doet dat ijzeren rooster geen deugd aan de kont, dat is één ding dat ik toch heb geleerd in mijn studententijd. Vernes rozige billenwangetjes doen we zoiets niet aan, dus ging Matizzel vakkundig op zoek in fietsstoeltjesland.

Geruime tijd gezocht, uiteindelijk gevonden en dan (uiteraard) gewacht tot de groene variant terug in stock was (lang leve groen, we zijn er nog niet klaar mee). Behold Vernes nieuwste uitzetaanwinst, he loves it!





Matijs ook trouwens, opgewonden als een klein kind toen het pakje per koerier arriveerde!

Eén, twee, drie actie!


Erin is dus duidelijk geen probleem, er terug uit willen daarentegen...*snif*







donderdag 1 maart 2012

Veel negens.

Nog 9 dagen en het is zover: Verne wordt 9maand. Bovendien weegt hij 9 kilo.
That concludes it for de negens en de link naar de titel.
Tijd voor een plaatje!

Mooi. Niet zo mooi als een plaatje van Matijs, maar ook mooi.

Of toch nog maar even terug naar de negens: Verne leeft al even lang uit de buik als erin. Dat betekent dat volgens de regel " 9 maanden zwanger, 9 maanden ontzwangeren" mijn lijf dus terug op zijn effen zou moeten zijn.

Eens checken:
-We starten met the boobs: die hebben écht een heel parcours doorlopen van kanonkogels tot slappe theezakjes. Een kleine check in de spiegel zonet leert mij dat alles goed is gekomen. Hello boobies, welcome back.
Conclusie 1: borsten kunnen tegen een stootje.
-De buik: rechtstaand is dat prima, identiek als ervoor. De suivez-moi-esque linea nigra is gelukkig weggetrokken en er is geen striem te bespeuren. Maar als ik mijn haar was en dus voorover buig over bad zie ik dat schijn bedriegt. Waar vroeger een mooi veerkrachtig en egaal vetlaagje hing heb ik nu een slap verrimpeld mini-buideltje.
Conclusie 2: naakt vooroverbuigen in het openbaar is verleden tijd. Kan ik mee leven.
-De benen en enkels: geen vuiltje te bespeuren. Na een aantal doemverhalen van nichtjes links en rechts was ik voorbereid op cankles en heel veel aderspat. Dat laatste is er gelukkig nooit geweest en cankles had ik ervoor al. Alles went.
Conclusie 3: Nichtjes met een korrel zout nemen!
-Tussen buik en enkels heb ik vakkundig overgeslagen want daar valt niet veel te beleven. Of toch wel, maar dat zijn waarschijnlijk uw zaken niet. Alles prima, maakt u zich geen zorgen.
Conclusie 4: Censuur.
-Hoofd: dat is een ander paar mouwen. Van bossen en bossen haar op mijn hoofd tijdens de zwangerschap naar bossen en bossen haar in het putteken, op de trap en in elke hoek van ons huis nadien. Het haaruitval is indrukwekkend geweest maar eerlijk gezegd was ik blij met een dunner pelske. Dat beetje stofzuigen extra nam ik er graag bij. Nu is de fase van het haaruitval duidelijk afgerond. But lo and behold, it's growing back! Aargh. Vanuit mijn strak gebrushed kapsel steekt venijnig een hele laag sprietels (stekels, babyhaartjes...hoe moet ik het noemen). See?



Valt het u ook op dat mijn haar zo mooi effen van kleur is? Dat brengt mij meteen bij het tweede haarverwant nevenverschijnsel van een kind op de wereld zetten. Grijs haar. Plots, in grote getale en ontembaar stug. Vanaf heden ben ik dus levenslang veroordeeld tot driemaandelijkse kleurbeurten. K*ching.
Conclusie 5: Haar loopt onherstelbare schade op. Kappers maken zeker en vast een sprongetje elke keer er een klant zwanger is. 




Eindverdict: zwanger zijn is heerlijk, de fysieke gevolgen achteraf vallen prima mee en we zouden met zijn allen veel vaker zwanger moeten zijn.
Ga en vermenigvuldig u!



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...